Mijn wielervriend Marc en beheerder van Hankenaar.nl (dé site met nieuwsfeitjes over Hank met vaak een heel interessant forum) heeft zijn vakantie in Spanje gecombineerd met een bezoek aan de Vuelta. Na een korte onderhandeling in de kantine van vv Be-Ready heb ik Marc bereid gevonden hiervan een mooi Sportsfeer verslag te maken! Marc bedankt hiervoor en hier volgt het resultaat:
Hankenaren on Tour in Granada!
De start van de Vuelta was dit jaar in Assen op het TT-circuit. Leuk voor Assen/Drenthe, maar ik besloot dat het niet zo leuk was voor mezelf. Te veel circuit en te weinig vrijheid om de koers te bekijken, was mijn oordeel vooraf. Ook de etappe naar Venlo liet ik schieten, want mijn vakantie naar Spanje was aanstaande en het was druk op het werk en kon geen vrij krijgen. Mijn tijd zou nog komen, want ik was van plan de Vuelta in Spanje zelf te bezoeken en wel in Granada, waar ik op bezoek zou gaan bij Pluym. Ik heb tijdens de vakantie nog wel even getwijfeld toen de finish dichtbij ons vakantieadres was, maar het gebrek aan informatie deed mij toch besluiten om maar te wachten tot het weekend in Granada. Mijn broer Jurgen zou voor dit weekend zelfs speciaal naar Granada over komen vliegen uit Nederland. Hij moest hierdoor enkele kermisdagen én de Ronde van Hank missen. Het zou allemaal de moeite waard gaan worden!
‘s Ochtends vroeg vertrokken vanuit Allicante en op naar Granada. We hadden al sms-contact met Pluym gehad en we werden om 10.30 uur verwacht. We zouden niet naar de Sierra Nevada gaan (finish 13e etappe), want daar was het maar elf graden, wat toch wel erg koud was. We zouden de Monachil beklimmen, wat ook de lastigste beklimming van de dag zou worden.
In Granada aangekomen viel eigenlijk gelijk op dat de Spanjaarden niet allemaal warmlopen voor de Vuelta. In de stad zelf was er niets van te merken van de aankomst en de taxichauffeur, die ons naar de Monachil zou brengen moesten we drie keer vertellen dat we naar het wielrennen moesten. Hij moest zelfs meerdere keren de weg vragen waar de wielrenners langs zouden komen. Onderaan de berg was het al wat drukker met politieagenten en de taxichauffeur gaf aan dat hij niet meer verder kon. Wij dus maar uitstappen en op zoek naar een terras waar we de tijd konden doden tot de wielrenners kwamen en we rustig een biertje konden drinken.
Na een paar biertjes met wat tapas, werd het tijd om de Alto de Monachil te gaan beklimmen. Het stijgingspercentage was na het dorpje al direct 16%, dus het was ook voor ons een hele klim en reeds in de tweede bocht besloten we te rusten. We vroegen ons af of dit al niet een mooi plekje was om de koers te zien langskomen. Vanuit Nederland hadden we via sms te horen gekregen dat Koos Moerenhout samen met David Moncoutié op kop lag met daarachter een groep met Johnny Hoogerland en daar weer achter de favorieten inclusief Robert Gesink.
Sneller dan verwacht werd het drukker met politie en regelaars en we hoorden zelfs vanuit het dorp applaus! “Daar zouden de renners toch al niet zijn”, dachten we nog, maar in de verte zagen we al de rood-wit-blauwe trui van Koos Moerenhout de beklimming aanvangen. Snel dus het fototoestel in orde brengen en direct Koos aanmoedigen, wat ook gehoord werd, want Koos keek mooi in de camera, ideaal voor de foto!
Voor we het wisten was de koers eigenlijk alweer voorbij. Na Koos kwam inderdaad een groep met Johnny Hoogerland en ook Pieter Weening. Wat verder op achterstand kwam de groep met Gesink en Valverde. Daar weer achter een groep met Lars Boom, die na het horen van onze aanmoedigingen zijn tong uitstak met een gezicht van pfff.. wat een zware beklimming. Helaas vergat ik daar een foto van te maken, maar volgens mij heeft Pluym deze foto wel?
Na Boom gingen we eigenlijk nog op zoek naar renners zoals Tommeke Boonen, maar die bleek afgestapt te zijn. Wel hebben we van de achterhoede nog enkele foto’s kunnen schieten.
Nadat we de bezemwagen aan ons voorbij zagen trekken, konden wij de berg weer afdalen naar ons terras en na weer een paar biertjes werd het tijd om de taxi te gaan bellen om weer in Granada te geraken. De taxi bleek echter deze dag niet te rijden in dit dorpje en we moesten 1,5 uur wachten bij een busstation om in Granada te komen. Ondertussen was het ook nog begonnen met regenen (wat het eigenlijk zo goed als nooit doet in deze contreien), dus dat was nog even een kleine tegenvaller.
Terug in Granada moesten we ons gaan voorbereiden om het nacht/kroegleven in de stad mee te gaan maken. We hadden gehoord dat Granada de grootste kroegdichtheid van Europa heeft, dus dat moesten we toch ook zelf eens gaan ondervinden. Het opvallendste was eigenlijk dat we bij ieder rondje ook een bordje tapas kregen en we daarom met de dorstige kelen van mijn broer en Pluym eigenlijk geen eten meer hoefden te bestellen. Het leven in een stad als Granada leek daarom best wel uit te houden, maar wij hadden er al een lange vermoeiende dag op zitten en de volgende dag wilden we nog de start van de Vuelta gaan bekijken. We besloten het maar niet al te laat te maken.
Na een prima nacht in een appartement dat Pluym voor ons geregeld had, gingen we de volgende ochtend alweer op tijd uit de veren om een ontbijtje te regelen en ons op te maken voor de start. Het podium was iets buiten de oude binnenstad opgesteld. De eerste bussen met renners waren reeds opgesteld toen wij er arriveerden. Het was eigenlijk best wel een knusse bedoeling met een trap naar een of ander gebouw dat dienst deed als tribune. Tussen 12 en 13 uur konden de renners voor hun aanwezigheid tekenen en de speaker praatte dit alles in onverstaanbaar Spaans bij elkaar. Voor ons een mooie tijd om de renners eens rustig te bekijken en af en toe een fotootje te schieten.
Na het tekenen, was de start van de etappe en dat was het einde van ons bezoek aan de Vuelta. De rest van de vakantie hebben we nog wel van de meeste etappes de finish gezien tijdens een verlate sièsta en zo nog de Vuelta kunnen volgen, maar vooral de mooie herinneringen aan de beklimming en het bezoek aan de mooie stad Granada zullen blijvend in onze herinnering staan gegrifd. Als je zelf ook eens in september in Spanje bent, bezoek dan ook eens de Vuelta. Het is lang niet zo’n circus als de Tour, maar dat maakt het juist zo leuk. Zeker als je het weet te combineren met een stedentrip, zoals wij in Granada hebben gedaan…
Marc van Hankenaar.nl (weer terug van vakantie!)
Sportsfeer 